مرابازيچه خودساخت چوموسي که دريارا

فراموشش نخواهم کرد چودريا که موسي را

نسيم مست وقتي بوي گل ميداد حس کردم

که اين ديوانه پرپر ميکند يک روز گلها را

خيانت قصه تلخيست اما از که مينالم

خودم پرورده بودم در حواريون يهودا را

خيانت غيرت عشق است وقتي وصل ممکن نيست

چه اسان ننگ ميخوانند نيرنگ زليخا را

کسي را تاب ديدار سر وزلف پريشان نيست

چرا اشفته ميخواهي خدايا خاطر مارا

نميدانم چه نفريني گريبانگير مجنون است

که وحشي ميکند چشمانش اهوهاي صحرا را

چه خواهد کرد باما عشق پرسيدم وخنديدي

فقط با پاسخت پيچيده تر کردي معما را
//////////////////////////////////////////////////////////////////